Özel Yetenekliler Eğitimi alanı incelendiğinde özellikle 90’lı yılların başında akademik çalışmaların ivme kazanmaya başladığı görülmektedir. Birçok tam zamanlı ve yarı zamanlı programlar bu dönemde çalışmalarına başlamıştır. Eğitim olanakları sunan BİLSEM’ler öğrencilerin yetenek alanlarına göre kendilerini ilerlemelerine fırsatlar sunmaktadır. Genel yetenek, müzik ve resim alanlarında sınıflandırılan öğrenciler için kendi öğrenme hızlarına göre müfredatta farklılaştırmalara gidilerek eğitimler verilmektedir. Özel yetenekli bireylerle ilgili çalışmaların geçmişine bakıldığında bazı kavram kargaşalarının da olduğu görülmektedir. İlk yıllardaki çalışmalar incelendiğinde “üstün zekâ” ve “üstün yetenek” kavramları sıklıkla görülmektedir. Bilindiği üzere bu yeti üzerinde iki faktör etkilidir. Birisi kalıtım diğeri de çevresel faktörler. Kavramsal yaklaşımlar dikkate alındığı zaman zekâ kavramı daha çok kalıtsal kökenli, yetenek kavramı ise çevresel kökenli bakış açılarınca kullanılmaktadır. Hala net bir tanımı olmasa da zekayı tanımlayan birçok araştırmacı bu durumu dikkate alan ifadeler kullanmıştır. Howard Gardner zekâyı tanımlarken, bireyin çevredeki problemleri çözmesi ya da ürün oluşturma becerisi olduğunu belirtmiştir. Wechler ise zekayı mantıklı hareket etme ve çevresiyle mantıklı uyumsama kapasitesinin tümüdür diye ifade etmektedir. Çevresel faktörleri ele alanlar ise bu yetinin soyut yapısından dolayı zekânın tek yönüyle ele alınamayacağı, çok yönlü değerlendirilmesi gerektiği gözlenmiştir. Clark üstün yeteneği; bilişsel, duyuşsal, fiziksel ve sezgisel alanlarda ileri düzeyde ürünler ortaya koymak şeklinde tanımlamaktadır. Üstün yetenekliler, bu yeteneklerini geliştirmede normal eğitim programlarının yetersiz kaldığı kendi ilgi ve yetenekleri doğrultusunda farklılaştırılmış programlara ihtiyaç duymaktadır. Üstün zekalı ve yetenekli öğrencilerin özellikleri dikkate alındığında bilişsel, sosyal, duyuşsal, ahlaki vd özelliklere göre sınıflandırmalar görülmektedir. Üstün zekalı ve yetenekli öğrencilerin özellikleri dikkate alındığında akranlarından farklılaşan çok temel farkların olduğu dikkatlerden kaçmamaktadır. Güçlü zihinsel kapasiteleri, yaratıcılık vb özellikler en temel özelliklerdir. Üstün zekalı çocuklar için eğitim onların bireysel ihtiyaçlarını karşılayıcı nitelikte olmalıdır. Üstün zekalı ve yetenekli çocuklar için eğitim temel olarak müfredat farklılaştırma ile gerçekleştirilmektedir. Onların doğru eğitim alabilmeleri için ilk süreç doğru tanılanmalarıdır. Zekâ testleri güncel tanılama modellerinde yeterli gelmemekte buna ek olarak yaratıcılık vd değişkenlere dayalı çoklu değerlendirmeler yapılmaktadır. Bunlardan birisi de UYCEP Değerlendirme Yaklaşımıdır. Doğru tanılanan birey UYCEP Eğitim Modelleri ile eğitim sürecine dahil olduğunda üstün potansiyeli deha / dahi düzeyine çıkarabilme imkânı elde etmektedir.